„Krećemo se kroz veoma turobno razdoblje ljudske povesti – u kojem je spoj postmodernog cinizma (koji eliminiše humanističko i kritičko mišljenje u obrazovnom sistemu), čiste pohlepe prouzrokovane potrošačkim društvom koje u šaci drži mnoge ljude, ljudske, ekonomske i ekološke katastrofe u vidu globalizacije, ogromno povećanje patnji i eksploatacije stanovništva tzv. Trećeg sveta, kao i zatupljujući konformitet i standardizacija uzrokovani sistematičnom audiovizualizacijom planete sinergično stvorio svet u kojem se etika, moral, ljudski kolektivitet i posvećenost (osim posvećenosti oportunizmu) smatraju „zastarelim“. Gde su preterivanje i ekonomska eksploatacija postale norma – kojoj se uče čak i deca. U svetu poput ovog, ono što se u proleće 1871. dogodilo u Parizu predstavljalo je (i još uvek predstavlja) ideju posvećenosti borbi za bolji svet i o potrebi za nekakvim oblikom kolektivne društvene Utopije – koja je NAMA sada očajnički potreba, kao što je samrtnicima potrebna plazma. Tako je rođena zamisao filma koji prikazuje tu posvećenost.“
Piter Vatkins, režiser koji se filmovima ‘Bitka kod Kalodena’ (1964) i
‘Ratne igre’ (1965) proslavio kao inovator u okviru žanra, je svoje
umeće iskoristio da napravi šestočasovnu dokudramu o Pariskoj komuni.
Pored istraživačkog tima koji je sarađivao sa eminentnim istoričarima,
i glumice i glumci su bili zamoljeni da urade sopstveno istraživanje o
Komuni. U kasnijoj fazi snimanja, oni koji su u filmu činili grupu
(npr. glumice koje su igrale članice Union des femmes; buržoazija koja
se protivila Komuni; vojnici Nacionalne garde itd.) su zajedno
raspravljali o pozadini ljudi koje su prikazivali, ali i o vezama
između događaja u Komuni i današnjeg društva; takođe, tokom snimanja
su vodili neprestane rasprave – među sobom, sa Vatkinsom i
istraživačkim timom – o tome šta bi mogli da kažu, kako bi mogli da se
osećaju i reaguju na događaje u Komuni koji su bili snimani. Rezultati
tih diskusija su potom bili montirani ili su spontano isplivali u
scenama koje su snimane dugim, neprekinutim kadrovima, što je i dovelo
do dugoprugaške dužine ostvarenja, mada je prvobitna ideja bila da
film traje oko dva sata.
*
Zbog svog obima, ‘Komuna’ će biti prikazana tokom četiri nedeljne
projekcije (14, 21, 28. marta i 4. aprila), sa početkom u 20č.
Zahvaljujemo se ekipi Književne konfekcije USIUSK (http://kkusiusk.com/index.php/) na trudu koji su uložili u prevođenje titlova i pomoći oko dolaženja do četvorodelne verzije filma.
(2000, Peter Watkins; 345 min / titl na srpskohrvatskom)